روشهاي انضباطي براي کودکان مبتلا به اوتيسم

 

 

 

 

وقتی کودک بدرفتاری می‌کند، چه رفتار مشکل‌سازش  عصبانی شدن ،  کتک زدن  بچه دیگر یا  نادیده گرفتن دستورالعمل‌ها باشد، ممکن است تمایل داشته باشید که او را سرزنش کنید یا امتیازات خاصی را از او بگیرید. اما تنبیه کودکان مبتلا به اوتيسم ممکن است نیاز به رویکرد متفاوتی داشته باشد.

در اين مقاله از سايت کودک متفاوت سعي داريم که روشهاي مناسب انضباطي با کودکان طيف اتيسم را بررسي کنيم و راهکارهاي مناسب براي کمک به اين افراد معرفي نماييم.

تکنیک های انضباط سنتی همیشه برای کودک مبتلا به اوتیسم موثر نیست. بسته به جایی که در این طیف قرار می گیرند، ممکن است برای درک عواقب یا رسیدگی به توبیخ های سخت تلاش کنند. اما این بدان معنا نیست که شما اصلاً نباید از هیچ نظمی استفاده کنید. در عوض، استراتژی‌های ملایم‌تر و ثابت‌تر ممکن است کلید کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم برای مدیریت رفتارشان باشد.

درک رفتارهای رایج اوتیسم

ما معمولاً کودکان مبتلا به اوتيسم را تنبیه می‌کنیم، زیرا آنها آگاهانه به روش‌های نامناسب عمل می‌کنند، خواه این کار با کشیدن غذا از بشقاب خواهر یا برادرشان یا به زمین انداختن عمدی کودک در زمین فوتبال باشد. با این حال، کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است نتواند برخی از رفتارها را کنترل کند و مهم است که برای آنها به شدت تنبیه نشوند. برخی از رفتارهایی که کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است درگير ان باشد.

• گاز گرفتن دست و انگشتانشان
• تکان دادن دست یا تکان دادن (رفتار خود تحریکی که به افراد مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا احساسات خود را تنظیم کنند)
• فریاد زدن 
• با کوبیدن یا ضربه زدن به سر خود آسیب می بینند
• نگاه نکردن به افراد یا برقراری تماس چشمی
• پرخاشگری فیزیکی نسبت به همسالان و بزرگسالان، مانند گاز گرفتن یا لگد زدن

بسیاری از این رفتارها از تلاش کودکان برای بیان نیازها یا خواسته های خود یا درک هنجارها و نشانه های اجتماعی ناشی می شود.  نباید  فرزندتان را  به خاطر این رفتارها شرمنده کنید یا  او را کتک بزنید . در عوض، مهم است که برای درک بهتر اینکه چرا آنها به این شکل عمل می کنند کار کنید و در صورت لزوم سعی کنید از این محرک ها در آینده اجتناب کنید.

نحوه برخورد با کودکان اتیسم

1.از تقویت مثبت استفاده کنید

کودکان مبتلا به اوتيسم به تکنیک های انضباطی که بر نکات مثبت تمرکز می کنند بهتر پاسخ می دهند. با استراتژی های تقویت مثبت، شما توجه خود را به کارهایی جلب می کنید که فرزندتان به درستی انجام می دهد (مثلاً از صدای آرام او در سوپرمارکت استفاده می کند) و آنها را تحسین می کنید یا به خاطر آن به آنها پاداش می دهید.

برای مطالعه: مزاياي داشتن سگ برای کمک به کودک مبتلا به اوتیسم

برخی از کودکان ممکن است با یک نمودار استیکر کلاسیک انگیزه داشته باشند  ، جایی که می‌توانند برچسب‌هایی را برای رفتار خوب جمع‌آوری کنند و در نهایت برای تعداد معینی برچسب جایزه دریافت کنند. اما بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم، به ویژه کودکان جوان، به بازخوردهای مثبت فوری و پاداش هایی که مستقیماً به رفتار مربوط می شود، پاسخ می دهند.  برای مثال، اگر آنها به جای جیغ زدن یا ضربه زدن به سرشان از روی ناامیدی، به خوبی در فروشگاه درخواست یک حیوان عروسکی کنند، بلافاصله مورد تحسین قرار می گیرند (و شاید، در صورت لزوم، حیوان عروسکی).

2.آموزش تکنیک های خودآرام سازی

فروپاشی در کودکان مبتلا به اوتيسم رایج است، اما آرام کردن کودک مبتلا به اوتیسم دشوارتر است. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم می‌توانند تکنیک‌های خودآرام‌سازی را برای زمانی که احساس می‌کنند کنترل خود یا موقعیتی را کنترل نمی‌کنند، بیاموزند.

یکی از روش‌های ساده خودآرام‌بخشی که می‌توانند امتحان کنند این است که به آرامی از طریق بینی نفس بکشند و در حالی که چشمانشان را می‌بندند و چیزی خوشایند را تصور می‌کنند، مانند بچه گربه یا پارک مورد علاقه‌شان. اگر شما یا بزرگسال مورد اعتماد دیگری در اطراف هستید، آنها می توانند بزرگسال را تا زمانی که به آرامش برسند در آغوش بگیرند. فشار ملایم و ثابت، مانند در آغوش گرفتن، برای بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم آرام بخش است.

3.محیط آنها را کنترل کنيد

مخصوصاً برای کودکان مبتلا به اوتیسم، بهتر است که محیط نزدیک آنها برای راحتی آنها مساعد باشد. اتاق بازي بچها رو  مجهز کنيد به اسباب بازيهايي که انها ترجيح مي دهند و با به آنها احساس امنیت و راحتی بیشتری ميدهد. 

برعکس، سعی کنید از موقعیت‌هایی که می‌دانید می‌تواند باعث تحریک آن‌ها شود اجتناب کنید (مثلاً برای برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم، مکان‌های شلوغ یا پر سر و صدا) و مراقب نشانه‌هایی از نااميدي در انها باشید. گاهی اوقات، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در مورد اسباب‌بازی‌ها یا فعالیت‌های علاقه خاصي داشته باشند و این می‌تواند در کارهای روزمره اختلال ایجاد کند. این عوامل حواس پرتی را می توان در صورت نیاز  براي اينکه انها فعايت مورد نظر ما را انجام دهند حذف کنيم.

4.به روتین ها پایبند باشید

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم خواهان ثبات و نظم هستند و زمانی که روال‌های معمول مختل می‌شوند، می‌توانند با مشکلات مقابله کنند.  آنها ممکن است برای مقابله با موقعیت‌های غیرقابل پیش‌بینی، رفتارهای کليشه اي را افزایش دهند. با محدود کردن تعداد فعالیت هایی که از آنها می خواهید انجام دهند و به یک برنامه قابل پیش بینی پایبند باشید به آنها کمک کنید.

این ممکن است به این معنی باشد که یک هفته یک جلسه گفتار درمانی را حذف کنید، به جای اینکه آن را به روز دیگری که معلم به طور تصادفی دو بار رزرو شده است، یا سعی نکنید بعد از یک روز طولانی مدرسه با او درگیر کارهای ناگهانی و غیرمنتظره شود.

برنامه ای ایجاد کنید که بتوانید در اتاق فرزندتان یا در یک مکان مشترک با تصاویری که آنها می توانند برای شناسایی سریع کارهایی که می توانند در هر روز هفته انجام دهند (مانند عکسی از گفتار درمانگرشان در روز سه شنبه) استفاده کنند، ایجاد کنید.

5.شفاف ارتباط برقرار کنید

بهتر است در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم از زبان ساده و دستورالعمل استفاده کنید. کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم اغلب در درک ظرافت های زبان کلامی یا زبان بدن مشکل دارند.

وقتی فرزندتان شروع به بازی کردن کرد، او را به کارهایی هدایت کنید که ترجیح می دهید انجام دهند تا کارهایی که  نباید  انجام دهند. به عنوان مثال، اگر کودکی در حال کشیدن دم سگ است، نگویید: “به سگ آسیب نرسانید.” در عوض، می‌توانید بگویید: «سگ را به آرامی نوازش کن».

6.رفتارهای بی ضرر را نادیده بگیرید

برخی از رفتارهای کودکان مبتلا به اوتیسم عجیب به نظر می رسند اما خطرناک و مخرب نیستند. نمونه های اولیه این رفتارهای کليشه اي مانند تکان دادن دست یا تکان دادن است.

اگر یک رفتار مشکل‌ساز به ندرت رخ می‌دهد، خانواده یا دیگران را از روال عادی باز نمی‌دارد، و به فرزند یا دیگران آسیب نمی‌رساند، باید تا حد امکان نادیده گرفته شود.

7.ایمنی را در اولویت قرار دهید

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم رفتاری از خود نشان نمی دهند که به خود یا دیگران آسیب برساند. با این حال، هر زمان که با یک موقعیت رفتاری برخورد می کنید که در آن کودک به طور فیزیکی شلاق می زند، باید مطمئن شوید که او (و اطرافیانش) ایمن هستند.

اگر کودک شما دچار عصبانیت می شود که به سختی می توان آن را متوقف کرد، مطمئن شوید که اشیاء سخت یا تیز را که ممکن است در مسیر او قرار دارند بردارید. اگر در بیرون آوردن فرزندتان از یک مکان پرجمعیت (مانند زمین بازی یا جشن تولد) مشکل دارید، از یک بزرگتر دیگر کمک بگیرید تا حواس دیگران را پرت کنید و آنها را به منطقه دیگری هدایت کنید.

8.به دنبال کمک حرفه ای باشید

اگر مدیریت رفتار فرزندتان برایتان سخت است، در  جستجوی کمک حرفه ای تردید نکنید . به دنبال افراد متخصص در کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم باشید، مانند متخصصان اطفال رشدی-رفتاری یا روانشناسان کودک.

چندین روش درمانی وجود دارد که ثابت شده است برای کودکان مبتلا به اوتیسم مفید است. بیشتر آنها از اصول تحلیل رفتاری کاربردی (ABA) نشأت می‌گیرند که بر ایجاد و تشویق مهارت‌های جدید، دسترسی به فعالیت‌ها و اسباب‌بازی‌های ترجیحی، دادن حق انتخاب به کودکان در صورت امکان، افزایش ارتباطات مناسب، و قابل پیش‌بینی‌تر کردن موقعیت‌های پیچیده با استفاده از سیگنال‌ها و سایر موارد تمرکز دارد. 

سوالات متداول

چگونه کودک مبتلا به اوتیسم و ​​ADHD را تنبیه کنم؟

کودکان مبتلا به اوتیسم در لحظه به دستورات واضح و کوتاه پاسخ می دهند. با تمجید از رفتارهای مورد نظر، ایجاد روال های منظم و اجتناب از محیط های تحریک کننده به آنها کمک کنید تا برای موفقیت آماده شوند. این تکنیک‌ها، که از انضباط خشن اجتناب می‌کنند، با کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD) و به طور کلی همه بچه‌ها به خوبی کار می‌کنند.

چرا کودکان مبتلا به اوتیسم به قوانین و انضباط نیاز دارند؟

بدون توجه به ساختار عصبی شما، مرزها کلید زندگی در جامعه هستند. مانند همه کودکان – اما شاید تا حدی بیشتر از اکثر آنها – کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً در روتین رشد می کنند. ایجاد قوانین و محدودیت‌ها راهی برای تقویت روال‌های روزمره است که ممکن است برای کودکان اوتیسم آرامش بخش باشد.

چگونه کودک مبتلا به اوتیسم را در مدرسه تنبیه کنید؟

مهم است که با مدرسه فرزندتان کار کنید تا یک رویکرد مشترک برای نظم و انضباط ایجاد کنید. داشتن انتظارات و استراتژی های مشابه به کودکان این امکان را می دهد که درس های آموخته شده را از مدرسه به خانه منتقل کنند و بالعکس.

حرف اخر

بزرگ کردن یک کودک مبتلا به اوتیسم (یا هر کودک دیگری) کار آسانی نیست، اما مهم است که بدانید آنها بد رفتار نمی کنند یا شما را نادیده می گیرند. آن‌ها معمولاً برای برقراری ارتباط یا مقابله با احساسات عمیقا ناراحت‌کننده تلاش می‌کنند. آنها سزاوار مراقبت و شفقت هستند، هرگز انضباط خشن یا فیزیکی با انها نداشته باشيد.

برای کمک به ترویج رفتار خوب در یک کودک مبتلا به اوتیسم، موقعیت ها و تنظیمات قابل پیش بینی را رعایت کنید، خواسته های خود را واضح و مستقیم بیان کنید و زمانی که برخی رفتارها ممکن است عجیب به نظر برسند اما خطرناک نیستند، صبر کنید. و هنگامی که وضعیتی برای کنترل کردن خیلی سخت به نظر می رسد، از کمک گرفتن از متخصصان پزشکی که می توانند شما را حمایت و راهنمایی کنند، بی میل نباشید.