درمان اوتیسم با علائم اختلال در مهارت های اجتماعی(سندرم آسپرگر)

هنگامی که فردی مبتلا به سندرم آسپرگر را می بینید، دو موضوع فوراً توجه شما را جلب می کند.آن فرد به خوبی افراد عجیب و غریب متفاوت است، با این حال مشکلاتی در روابط اجتماعی دارد. علاوه بر این، این فرد با یک موضوع برخورد وسواسی دارد یا یک عادت را بارها و بارها تکرار می کند. پزشکان معتقدند که آسپرگر یک بیماری قطعی است. با این حال در حال حاضر، سندرم آسپرگر اکنون یک اختلال عملکرد جداگانه نیست. در حال حاضر، سندرم آسپرگر جزء طبقه بندی بزرگ تری است که به عنوان اختلال عملکرد طیف اوتیسم (ASD) شناخته می شود. این دسته از مسائل روانی نشانه های گسترده ای دارند. با این وجود، برخی افراد با این وجود از دوره زمانی آسپرگر استفاده می کنند. پزشکان این بیماری را نوعی اختلال در طیف اوتیسم “با عملکرد بالا” می نامند. این بدان معناست که علائم این بیماری بسیار کمتر از انواع مختلف مشکلات طیف اوتیسم است.

5 نوع اولیه اوتیسم در کودکان

طیف اوتیسم دامنه های زیادی دارد، با این حال 5 نوع ذکر شده در زیر رایج ترین انواع اوتیسم هستند که ممکن است یک فرد داشته باشد. به یاد داشته باشید که برخی از علائم نیز می تواند دقیقاً مانند این بیماری های مختلف باشد، بنابراین اگر کودک شما دارای علائم زیر است بهتر است به پزشک اطفال مراجعه کنید.

سندرم آسپرگر یا اوتیسم خفیف

به طور کلی، سندرم آسپرگر در کودکان، در سنین 5 تا 9 سالگی و حتی دیرتر تشخیص داده می شود. بهبود ضریب هوشی و زبان در این افراد بسیار گسترده است، با این حال آنها در زمینه تخصص اجتماعی مشکلات شدیدی دارند.

• نشانه‌ها: نشانه‌های نشانگان آسپرگر شامل تعاملات اجتماعی و الگوهای گفتاری ضعیف، اختلال عملکرد وسواس فکری-اجباری، فقدان حالات چهره، ناتوانی در تشخیص زبان بدن افراد مختلف، اختلال عملکرد وسواسی-اجباری، حساسیت بیش از حد به محرک‌های مطمئن و محرک‌های محدود است. علائم مختلف تاخیر در بهبود مهارت حرکتی را نشان می دهد.

اختلال پیشرفت نادرست، در هر مورد دیگر ناشناخته (PDD-NOS)

اختلال رشد فراگیر اختلالی است که شامل توقف پیشرفت و رویداد تخصصی مطمئن، همراه با اجتماعی، ارتباطی و انعطاف پذیری برای استفاده از خلاقیت است. زمانی که کودک نوپایشان به درستی قدم نمی‌زند، ارتباط برقرار نمی‌کند یا به درستی رشد نمی‌کند، ممکن است پدر و مادر متوجه این نکته منفی شوند.

• نشانه‌ها: کودکان مبتلا به این نوع اوتیسم با تأخیر در رشد، به ویژه در بهبود اجتماعی و ارتباطی، مهارت دارند. این بچه ها همچنین می توانند از دنیای اطراف خود مبهوت شوند و کشف کنند که جهان و نحوه کار آن را مبهم می کند.

اختلال عملکرد اوتیسم

کودکان مبتلا به اوتیسم در صحبت کردن با دیگران مشکلات حیاتی دارند. در این بچه ها علائم از سنین پایین به نظر می رسد و چون کودک رشد می کند علائم جدیدی به نظر می رسد. در برخی از کودکان، ضریب هوشی معمولی نیست، با این حال بسیاری از آنها به طور منطقی یا بالاتر از ضریب هوشی برخوردار هستند و به رسمیت شناخته شده اند که “اوتیسم با عملکرد بالا” دارند. اوتیسم اختلالی است که به طور فزاینده ای افراد بیشتری مانند اوتیسم را تحت تاثیر قرار می دهد.

نشانه‌ها: نشانه‌های اوتیسم تجسم کوتاهی در صحبت کردن، عدم تماس چشمی با دیگران، پاسخ ندادن به نام آنها، عدم تغییر لحن صدا در هنگام صحبت کردن و تکرار رفتارهای مطمئن است. آنها علاوه بر این می‌توانستند با مسائل مطمئنی مقابله کنند، که قابل مقایسه با تخصص در تنها یک قسمت از اسباب‌بازی به‌عنوان جایگزینی برای کل آن است. به‌عنوان جایگزینی برای تمایل مستقیم به یک فرد یا یک چیز، آنها از دیدگاه محیطی استفاده می‌کنند و علاوه بر این ممکن است مشکلات حسی داشته باشند، که با مشکلاتی در مورد صداها یا طرح‌های مطمئن قابل مقایسه است.

سندرم رت

به طور معمول، تنها خانم‌ها به سندرم رت مبتلا می‌شوند که از شش ماهگی شروع می‌شود و در تمام طول عمر نوزاد پیشرفت می‌کند. شدت بیماری در بین بچه ها متفاوت است، اما اغلب به دنبال یک نمونه مطمئن از زوال روانی و بدنی است.

• علائم: علائم سندرم رت اغلب با رفتارهایی شبیه به اوتیسم شروع می شود، اما با گذشت زمان بیماری به مشکلات خواب، تنگی نفس، راه رفتن غیرمعمول، دندان قروچه، توقف پیشرفت، تشنج و زوال شناختی تبدیل می شود. شروع بیماری اغلب زودتر از سن هجده ماهگی است و خود را با تاخیر در بهبود مهارت حرکتی یا کمبود بهبود توانایی هایی که به کودکان در سن هجده ماهگی آموزش داده می شود، نشان می دهد. در سن 1 یا 4 سالگی، کودک به تدریج برخی از مهارت های خود را از دست می دهد که قابل مقایسه با انعطاف پذیری در صحبت کردن، استفاده از کف دست و انجام کارهای دستی است. بین سنین 4 تا 10 سالگی، یک نوزاد دچار انحطاط و ناتوانی بدنی می شود. در مرحله نهایی، ارزیابی بدنی به شدت تبدیل می شود.

اختلال عملکرد فروپاشی دوران کودکی

این اختلال پیچیده بر بسیاری از نقاط جایگزین برای بهبود کودک تأثیر می گذارد. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که عصب شناسی ذهن موضع لازم را در مورد این بیماری انجام می دهد. این اختلال همچنین می تواند به تشنج یا مشکلات ذهنی مرتبط باشد، با این حال نادر بودن این جنبه منفی منجر به تکمیل تجزیه و تحلیل کمی در مورد بیماری شده است.

علائم اوتیسم خفیف چیست؟

علائم اوتیسم خفیف از همان مراحل اولیه زندگی به نظر می رسد. این که آیا فردی کودک مبتلا به اوتیسم داشته باشد، باید متوجه شده باشد که برقراری تماس چشمی با نوزاد غیرممکن است. پدر و مادر حتی می توانند متوجه شوند که کودک در شرایط اجتماعی بسیار غیرعادی رفتار می کند و نمی داند چه کاری انجام دهد یا چگونه به آنچه دیگران می گویند پاسخ دهد. کودک ممکن است نشانه های اجتماعی را از دست بدهد، قابل مقایسه با زبان بدن یا حالت های چهره متعدد که برای دیگران آشکار است. به عنوان مثال، او ممکن است نپذیرد که وقتی فردی کف دستش را تکان می دهد و اخم می کند عصبانی می شود.

یکی دیگر از علائم اوتیسم خفیف این است که کودک احساسات خود را به ندرت بیان می کند. وقتی بچه راحت است یا وقتی جوکی می شنود، ممکن است به هیچ وجه لبخند نزند. یا ممکن است مانند یک روباتیک بدون احساس ارتباط برقرار کند. در صورتی که کودک شما به این بیماری مبتلا باشد، ممکن است بیشتر اوقات در مورد آن صحبت کند و هرگز در مورد موضوعات مختلف روز، قابل مقایسه با موسیقی فوتبال یا راک صحبت نکند. و او ممکن است نظر خود را تکرار کند و در مورد آن بحث کند، به ویژه در مورد موضوعاتی که دوست دارد. کودک علاوه بر این ممکن است اقدامات یکسان را بارها و بارها تکرار کند. همچنین، کودک نیز ممکن است تمایلی به تغییر نداشته باشد. به عنوان مثال، او ممکن است هر روز یک وعده غذایی برای صبحانه بخورد، یا ممکن است مشکل جابجایی از یک درس به درس دیگری در مدرسه داشته باشد.

با نحوه تشخیص اوتیسم آشنا شوید

پدر و مادر چه نشانه‌هایی از بیماری نوزادشان را کشف کنند، باید او را نزد پزشک اطفال ببرند. متخصص اطفال آنها را به یک فرد روانشناختی ماهر با تخصص کافی در زمینه اوتیسم ارجاع می دهد. پزشک اطفال شما ممکن است کودک شما را به یکی از متخصصان زیر ارجاع دهد:

• روانشناس

روانشناس مسائل عاطفی و رفتاری را تشخیص و درمان می کند.

• متخصص مغز و اعصاب کودکان

متخصص مغز و اعصاب کودکان مشکلات ذهنی را درمان می کند.

• متخصص بهبود جوانان

متخصص بهبود کودک، مسائل مربوط به گفتار و زبان و مسائل مختلف مرتبط با بهبود کودک را تخصصی می کند.

• روانپزشک

روانپزشک تخصصی در مورد مسائل مربوط به سلامت روانی ایجاد می کند و درمان مناسب را برای مقابله با مسائل مربوط به سلامت روانی تجویز می کند.

اوتیسم اختلالی است که افراد بیشتری را تحت تاثیر قرار می دهد. این بدان معناست که کودک باید برای درمان به تعدادی از پزشکان ثابت شود.
پزشک در مورد عادات کودک از پدر و مادر سوال می پرسد. چند مورد از این سوالات عبارتند از:

• علائم کودک چیست و پدر و مادر چه زمانی علائم اولیه را کشف کردند؟
• اولین بار چه زمانی کودک توانست با دیگران ارتباط برقرار کند و چگونه با دیگران صحبت می کند؟
• آیا کودک روی یک موضوع یا ورزش متمرکز است؟
• آیا بچه شریک دارد و روشی که با دیگران کار می کند؟

سپس پزشک کودک را در شرایط متعدد مشاهده می‌کند تا نگاهی عمیق‌تر به نحوه ارتباط و رفتار او داشته باشد.

درمان جوانان مبتلا به اوتیسم خفیف

بچه ها کاملاً متفاوت هستند، بنابراین نمی توان از یک تکنیک برای همه بچه ها استفاده کرد. پزشک باید راه‌حل‌های کاملاً متفاوتی را برای یافتن راه‌حل‌هایی که برای کودک مؤثر است، امتحان کند. داروهای قابل دستیابی شامل موارد زیر است:

مربیگری تخصصی اجتماعی

در دوره های گروهی یا انفرادی، درمانگر به کودک می آموزد که چگونه با دیگران صحبت کند و خود و احساساتشان را به یکی از بهترین راه ها دسته بندی کند. تخصص اجتماعی اغلب با مدل سازی بیشتر از رفتارهای عجیب و غریب کشف می شود.

درمان گفتار

درمان گفتار به تقویت و بهبود مهارت ارتباطی کودک کمک می کند. به عنوان مثال، کودک روشی را یاد می گیرد که در هنگام صحبت کردن صدای خود را بلند و کم کند و هرگز به طور مساوی ارتباط برقرار نمی کند. درمان گفتار علاوه بر این، به کودک می آموزد که چگونه گفتگوی دو طرفه را ادامه دهد و نشانه های اجتماعی دیگران را درک کند، قابل مقایسه با اعمال دست و تماس چشمی.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

درمان شناختی-رفتاری به تغییر طرز فکر کودک کمک می کند تا کودک بتواند احساسات و رفتارهای تکراری خود را مدیریت کند. کودک می تواند مسائلی مانند خشم و عصبانیت و وسواس را مدیریت کند.

بررسی رفتارهای هدفمند

بازرسی رفتارهای معقول تکنیکی است که تخصص اجتماعی و ارتباطی خوش بینانه را در کودک ایجاد می کند و از رفتارهای نامناسب جلوگیری می کند. درمانگر از تشویق یا ابزارهای مختلف «تقویت خوش بینانه» برای دستیابی به نتیجه مشخص استفاده می کند.

دارو

چیزی به نام داروی معتبر FDA برای مقابله با اوتیسم یا آسپرگر وجود ندارد. با این حال، برخی از داروها می توانند علائمی را که با مالیخولیا و اضطراب قابل مقایسه است کاهش دهند. پزشک شما ممکن است یکی از داروهای زیر را تجویز کند:

• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین
• داروی ضد روان پریشی
• محرک ها

با درمان صحیح، کودک یاد می گیرد که مسائل اجتماعی و ارتباطی موجود را تنظیم کند. او می تواند در کلاس به درستی کار کند و به زندگی آینده خود برسد