تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی در نوزادان و کودکان بسیار مهم است زیرا رشد فکری بر اساس سطح شنوایی و درک مفاهیم و کلمات است. اگر کودک شنوایی خوبی ندارد، صداها را درک نمی کند و نمی تواند به اندازه کافی با محیط ارتباط برقرار کند و این امر باعث اختلال در رشد هوش و عقل می شود که معمولاً جبران ناپذیر است.
کاهش شنوایی از نظر علمی به دو گروه تقسیم می شود؛ قبل و بعد از به حرف امدن کودک .
کاهش شنوایی قبل از گفتار نیاز به بررسی دارد. در این نوع کم شنوایی، کودک قبل از شروع به صحبت کردن مشکل شنوایی دارد. اگر تکانه های شنوایی در سنین پایین وارد مغز نشدند، بخشی از مغز درگیر در درک گفتار از کار می افتاد و مداخلات پزشکی بعدی قادر به بازگرداندن توانایی کودک در درک گفتار نخواهد بود.
انواع کم شنوایی قبل از گفتار:
این نوع کاهش شنوایی نیز به دو گروه کاهش شنوایی انتقالي و حسی عصبی تقسیم می شود.
کاهش شنوایی حسی عصبی:
کاهش شنوایی حسی عصبی شایع تر و درمان آن دشوارتر است. در این نوع از کاهش شنوایی، بخشی از ساختار حسی عصبی درگیر در ادراک گفتار، مسئول ورود گفتار به مغز و تفسیر مغز، دچار اختلال می شود. مهم ترین عاملی که باعث می شود نوزاد با این نقص به دنیا بیاید، یک ناهنجاری ژنتیکی است.
پیشتر کودکان مبتلا به این اختلال مادرزادی حاصل ازدواج فاميلي هستند. تاکید بر این است که افرادی که قصد ازدواج فاميلي دارند باید قبل از ازدواج به دنبال مشاوره ژنتیکی شوند. درمان این نوع اختلال دوران کودکی بسیار دشوار و گران قیمت است. مشکلاتی که در دوران بارداری مادر به وجود می آید نیز می تواند جنین را تحت تأثیر قرار دهد. از عوامل مؤثر بر جنین می توان به عفونت های دوران بارداری مانند مادر داشتن سرخجه، مصرف داروهای خاصی در دوران بارداری و موارد دیگر اشاره کرد.
البته کاهش شنوایی حسی عصبی نیز پس از تولد و در کودکان مبتلا به مننژیت یا برخی عفونت های ویروسی مشاهده می شود. تروما نیز یکی از علل کاهش شنوایی است. برخی از کودکان دچار سانحه می شوند و ممکن است کم شنوایی حسی عصبی داشته باشند.
کاهش شنوایی انتقالي: نوع دیگری از کاهش شنوایی، کم شنوایی انتقالي است. شایع ترین بیماری که باعث کم شنوایی گذرا می شود تجمع مایع یا سرم در گوش است. کودکان از ۶ ماهگی تا ۲ سالگی مستعد ابتلا به این بیماری هستند. به تدریج پس از ۶ سالگی خطر ابتلا به این بیماری در کودکان کاهش می یابد. کم شنوایی انتقالي با تخلیه لوله ای از مایع که در گوش انباشته شده است، درمان آن آسان تر است. بیماری های مادرزادی همچنین می توانند باعث کم شنوایی انتقالي در کودک شوند، مانند بیماری هایی که در آن ساختار بیرون گوش به خوبی توسعه نمی یابد.
یا بیماری که در آن استخوان های کوچک درون گوش قابليت حرکت مناسبي ندارند وسفت هستند.
کاهش شنوایی باید زود تشخیص داده شود:
مهم ترین چیز در کاهش شنوایی، تشخیص زودهنگام بیماری است. درمان های مختلفی برای کاهش شنوایی حسی عصبی و گذرا وجود دارد. البته شاید ن توان اختلال شنوایی کودک را به طور کامل ریشه کن کرد، اما کاری می توان انجام داد تا فرد از نداشتن هوش و عقل جلوگیری کند.
آزمایش های شنوایی در هنگام تولد قدرت تشخیص را افزایش داده است:
در بسیاری از نقاط کشور، شنوایی یک نوزاد از هنگام تولد آزمایش می شود. در صورت مثبت بودن آزمون، کودک باید برای آزمایش بیشتر به یک مرکز تخصصی ارجاع داده شود. اگر کاهش شنوایی حسی عصبی شدید باشد، ایمپلنت های کاشتی می توانند مشکل کودک را حل کنند. اگر کم شنوایی شدید نیست، شنوایی می تواند شنوایی کودک شما را بهبود بخشد. در برخی موارد ممکن است یک شنوایی در داخل گوش کاشته شود. علاوه بر این، شنوایی قابل کاشت گزینه خوبی برای درمان کودکان مبتلا به نقص گوش است و نمی توان آنها را عمل کرد. اگر کاهش شنوایی به دلیل عفونت باشد، می توان آن را با آنتی بیوتیک ها و گاهی جراحی های ساده درمان کرد.
والدین باید از این نکته ها آگاه باشند:
همان طور که گفته شد نکته مهم در کاهش شنوایی تشخیص زودهنگام است، زیرا زمان طلایی است، به ویژه در کودکانی که هنوز صحبت نمی کنند و درمان باید بلافاصله پس از تشخیص آغاز شود. بیمارستان ها آزمایش های شنوایی انجام می دهند، اما هنوز تحویل هایی وجود دارد که در مراکز نیمه تخصصی یا غیر تخصصی انجام می شود و نوزاد برای شنوایی و آزمایش های دیگر آزمایش نمی شود.
نوزادان در طول ماه اول واکنش چندانی نسبت به صداها نشان نمی دهند، اما پس از ۱ ماه باید به صداهای ناگهانی مانند چرخ کردن سر خود به سمت صدا یا بیدار شدن ناگهانی پاسخ دهند. در غیر این صورت باید به کاهش شنوایی نوزادان مشکوک شود. اگر نوزاد در چند ماه اول با کم شنوایی تشخیص داده نشد، نوزاد در سنین بالاتر مشکل گفتاری خواهد داشت و ممکن است ن تواند صحبت کند. وقتی کودک صحبت نمی کند، اولین چیزی که به ذهن می رسد شنیدن است نه ساختار حنجره.
چون گفتار کودک بستگی به شنوایی دارد. اگر کاهش شنوایی پس از گفتار آغاز شود، کودکان علائم دیگری دارند. والدین باید مراقب باشند اگر نیاز به تکرار نام و کلمات کودک چندین بار داشته باشند و با صدای بلند با او صحبت کنند یا کودک برای تماشای تلویزیون خیلی به او نزدیک شود و حجم صداي آن خیلی زیاد است باید نقصی در سیستم شنوایی کودک شما باشد. کودکان سن مدرسه با کم شنوایی معمولاً نمره دیکته پایینی دارند زیرا کلمات را نمی شنوند. در صورت شک، پزشک باید به کودک مراجعه کند. آزمایش هایی وجود دارد که قدرت تشخیصی بالایی دارند. در کشور ما آزمون های غربالگری شنوایی دو بار، در هنگام تولد و قبل از مدرسه انجام می شود.
کودک متفاوت مرجع رشد و خلاقیت کودکان
